Jerzy Klechta

Żyjemy w innym świecie od tego sprzed lat. Zawsze żyje się w innym świecie. Gdy w 1968 roku przez zachodnią Europę przeszła społeczna rewolta, wydawało się, że wszystko stanęło na głowie. Młodzi Francuzi, Holendrzy, cała Europa na zachód od bloku wschodniego, otworzyła drzwi i okna na wolność (obyczajową, religijną, seksualną itd.) w skali dotąd nieznanej. W Polsce, która znajdowała się w zamkniętych klamrach...

Czytaj dalej...

Wybitna filozof (na zdjęciu), prof.Barbara Skarga (1919 -2009) w jednym z wywiadów o sobie: „Studiowałam filozofię, ale podczas wojny nie było zbyt wiele czasu na zajęcia własne, prywatne. Byłam zaangażowana w działalność Armii Krajowej, bezpośrednio w Sztabie Okręgu Wileńskiego. Pracowałam tam półtora roku przed aresztowaniem, prowadząc  łączność z terenem Wileńszczyzny i Kowieńszczyzny, ale i Nowogródkiem – leżącym poza okręgiem. Zabierało mi to mnóstwo czasu....

Czytaj dalej...

     Między demokracją a anarchią przechodzi granica. Nie zawsze jest widoczna. Gdy się ją przekracza wówczas w miejsce demokracji i wolności pojawia się chaos. Znamy to z naszych dziejów dość dobrze i boleśnie. Czy dzisiejszy stan rzeczy w III RP pozwala na sięganie do czarnych kart historii?  Czy obecna sytuacja w kraju, spory, walka o władzę i jej nadużywanie oraz wiele innych...

Czytaj dalej...

Co prawda w Paryżu czas spędzam przeważnie w bibliotece i trochę w muzeach, lecz burzliwe wydarzenia docierają wszędzie. Stolica Francji została całkowicie sparaliżowana przez strajk taksówkarzy. Taksówkarze jednej korporacji bili taksówkarzy drugiej. Francuz bił Francuza. Taksówkarz taksówkarza. Gdzie? W dawnej stolicy kulturalnej świata. Ale prawdziwy  dramat rozegrał się gdzie indziej. Na terenie zakładów gazowych w Saint-Quentin-Fallavier , 35-letni Yassine Salhi , najemnik –żołnierz...

Czytaj dalej...

Z bliska świetnie widzimy szczegóły. Nie szczegóły jednak dają obraz całości, one się na całość jedynie składają. To są oczywiste oczywistości. Gdy patrzymy na piękną kobietę nawet nie widzimy potrzeby, aby szukać rysów na jej urodzie. Jest piękna i basta. Drobne wady nikną w morzu zachwytów nad jej urodą. Gdy patrzymy na naszą Ojczyznę z perspektywy aktualnych wydarzeń politycznych, czy to teraz, gdy...

Czytaj dalej...

Kto nie czyta głupieje. Oczywiście zależy co. Czytelnictwo książek spada w Polsce na łeb i szyję. Wkrótce osiągniemy poziom zerowy. Zero mądrości.  Nie chodzi o czytanie byle czego. Kto sięga po "świerszczyki" i tak mu nic nie pomoże, niech się "wzbogaca". Chodzi o to, że księgarnie i e-booki pękają od szmiry, jest ich tyle ile gwiazd na niebie, ale nie jest to światło...

Czytaj dalej...

Wbrew temu co sądzimy o sobie nie jesteśmy ani pępkiem świata, ani Europy. Mało kto nas traktuje poważnie. We Francji, gdzie często bywam od lat, mamy coraz gorszą opinię.  Źle powiedziane. Nie tyle gorszą, co nijaką. Mniemanie, że średni co do wielkości kraj europejski, jakim jesteśmy, jest równy innym - to stawianie sprawy na głowie. Równy w czym? Naszą dumą - i słusznie...

Czytaj dalej...

MOJA OBECNOŚĆ NA BLOGU TROCHĘ OSŁABŁA, PONIEWAŻ SIEDZĘ W BIBLIOTECE I ARCHIWUM W PARYŻU. ZBIERAM MATERIAŁY DO KSIĄŻKI I PRAWIE ŚWIATA NIE WIDZĘ. POZDRAWIAM JK ...

Czytaj dalej...

Kiedy zaczyna się człowiek stary? Biologicznie rzecz biorąc, zaczynamy się starzeć od urodzenia. Ale od czego zależy stwierdzenie starości? Od trzęsących się rąk? Zmarszczek? Wolnego chodu? Zaniku pamięci? A jak nazwać młodych, którzy tańczą, śmieją się, robią kariery, a gdy przyjrzeć im się z bliska - widać, że mają stare serca i dusze w jakimś sklerotycznym zaniku. Po II wojnie światowej zapanowała moda...

Czytaj dalej...

Bohaterem XX wieku jest dla mnie pisarz emigracyjny Gustaw Herling-Grudziński. Gdy wybuchła II wojna światowa, ruszył bronić Ojczyzny. Potem znalazł się w sowieckim obozie. W krótkim czasie przeszedł przez piekło dwóch totalitaryzmów, co pozostawiło na pisarzu ślad do końca życia. Wbrew innym, wbrew przyjętej modzie, wbrew opinii świata, w którym przyszło mu żyć, do końca swoich dni stawiał znak równości między obu totalitaryzmami. Równanie...

Czytaj dalej...

Nie tylko badania socjologów mówią o niskich notowaniach polskiej klasy politycznej. Z obojętnością wobec nich, najczęściej dezaprobatą, spotykamy się w miastach i miasteczkach, w całej naszej Ojczyźnie.   Stosunkowo najłatwiej znaleźć kogoś przyzwoitego na szczeblu wójta.  Mieszkańcy znają go osobiście. Wiedzą kto drań a komu można zaufać i dzięki temu wybór jest prostszy. Kandydaci na prezydentów miast, posłów i senatorów to prawdziwa ruletka....

Czytaj dalej...

Okazuje się, że my polscy Słowianie, którym udało się tak cudownie wyjść z łap bolszewii chorujemy na pesymizm. Wiem dlaczego. Z łap wychodzili obecni dziadkowie  i babcie, no powiedzmy rodzice, nam zaś młodym i prężnym, gdy patrzymy jak żyją w takich Niemczech i Anglii, krwawią się serca z zazdrości i wściekłości. W czym jesteśmy gorsi? W niczym. Nawet w piłce nożnej dokopaliśmy jednym...

Czytaj dalej...

Bogactwo tego świata bierze się z bogactwa umysłów ludzi. Każdy z nas jest inny, każdy inaczej wygląda, inaczej mówi, ma swoje zdanie na sprawy drobne i ważne. System jedynie słuszny czyli narzucający wszystkim tylko swoją "prawdę": prędzej czy później przegrywa. Nie warto ulepiać z wszystkich ludzi taką samą kukłę. Doświadczyliśmy tego w czasach komunistycznych. A jak jest dzisiaj w Polsce? PRL-u nie ma,...

Czytaj dalej...

Dwaj wybitni mężowie stanu: Marszałek Józef Piłsudski i pierwszy prezydent II Rzeczpospolitej Gabriel Narutowicz (na zdjęciu). Relacja marszałka Piłsudskiego: „ Narutowicz siedział w fotelu głęboko poruszony. Nie chciał mi opowiadać szczegółów. Rzucił na stół plik listów i kopert. „Patrz pan!” – zawołał. Spojrzałem na niektóre. Były to anonimy wszelkiego rodzaju, pełne brudu, inwektyw, płaskich dowcipów, gróźb. Nie mogłem się powstrzymać od głośnego śmiechu....

Czytaj dalej...

Moja poranna warszawska trasa prowadzi Krakowskim Przedmieściem. Dzieje się tak w dużej mierze przez sentyment do czasów studenckich, do Uniwersytetu Warszawskiego. Kilka dni temu, studenci ubrani żałobnie zorganizowali Czarną Procesję Nauki. To pierwszy protest środowiska studenckiego i naukowego od 1981 roku. Na 16 uniwersytetach pojawiły się czarne flagi. Młodzież akademicka nie chce – i słusznie – aby studia humanistyczne przypominały firmę biznesową. Nie...

Czytaj dalej...