Jak okiem sięgnąć na ojczystą ziemię – króluje nietolerancja. Nie ma żadnego obowiązku, aby podzielać cudze przekonania. Jednak tolerowanie prawa innych do posiadania własnych poglądów – to kanon demokracji.
Narodową chorobą Polaków stało się zapieranie przy swoim zdaniu nie w imię słusznej idei, lecz w imię własnego interesu. Przypominamy nieco przodków z ostatnich dziesiątków lat Rzeczpospolitej szlacheckiej. Kłócili się między sobą i kłócili aż wzięła ich pod spódnicę caryca Katarzyna i z Rzeczpospolitej Obojga (właściwie Trojga) Narodów mało co pozostało.
Nietolerancja objęła dziś większość środowisk. Brat kłóci się z bratem. Na każdym, nawet najbardziej błahym poletku. Nie podzielam poglądu, że wszystko zaczęło się od tragedii smoleńskiej z 10 kwietnia 2010 r. Już wcześniej szczerzyliśmy wobec siebie zęby z niechęci i zawiści.
Jednak dramat polskiego samolotu pod Smoleńskiem, zamiast zjednoczyć naród w nieszczęściu – podzielił się z nienawiści na niespotykaną wcześniej skalę.
W każdym kraju toczy się walka o wpływy, pieniądze, władzę. Lecz w mało którym kraju uchodzącym za cywilizowany, ludzie o odmiennych poglądach i światopoglądzie noszą w sobie tak duży ładunek wzajemnej wrogości. Jednocześnie brak nam podstawowych zasad kultury zachowania. Dotyczy to również a może nawet przede wszystkich tych „na górze”.
Teolog niemiecki, jezuita Karl Rahner: „Tolerancja jest to gotowość przyznania przedstawicielowi innego światopoglądu tej samej dozy inteligencji i dobrej woli, co sobie”.
Jeden najwybitniejszych socjologów naszych czasów Belg Leo Moulin pisał, że trzeba maksymalnie respektować w ludziach ich inność. Inność może wzbogacić nas samych. Natomiast niszczenie inaczej myślących zawsze prowadzi do tragedii.
Bowiem gdy ustaje tolerancja dla tolerancji, nastaje tolerancja przemocy. Tak właśnie nauczył wielki polski filozof Tadeusz Kotarbiński. Na glebie nienawiści najszybciej rozwijają się i potem przejmują ster ci, którzy głoszą skrajne, niebezpieczne dla funkcjonowania państwa poglądy. Pozostaje jedynie cicha nadzieja, że być może kiedyś przyjdzie nam zmądrzeć.
„Tolerancja może być nietolerancyjna - pisał Immanuel Kant - jedynie wobec nietolerancji”.
Poeta Kazimierz Przerwa – Tetmajer: „ W Polsce ludzie są równi, tylko nierówność ich dzieli”. Warto by tę nierówność - wyrównać.
